Oorlog en vrede

Deze column schreef ik voor Eva online: https://eva.eo.nl/artikel/2020/08/hoe-mijn-ruziende-kinderen-broederschap-vonden-op-de-camping 

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

De zee

Het was in 2007 in deze tijd van het jaar dat ik na een –tamelijk lange en uitputtende- fietstocht aan de waterkant stond. Samen met mijn lotgenoten, gedost in Mexicaans tenue (tip: ga nooit een fietstocht maken met een sombrero op je hoofd), bevond ik mij ergens onderaan een met windmolens beplante dijk aan het rustig kabbelende IJsselmeer ergens in de buurt van Urk. Of we maar even zo hard mogelijk ‘ik houd van de zee!’ wilden roepen? Het was een van de memorabele momenten van mijn ontgroening. Of introductie zo u wilt. Zonder enige terughoudendheid, behalve dan de stemzwakte die door energiegebrek veroorzaakt werd, schreeuwde ik het uit alle macht: ‘Ik houd van de zee!’ Wat volkomen waar, maar enigszins misplaatst was omdat het IJsselmeer geen zee is maar een meer zoals de naam al zegt. Inderdaad zijn er weinig dingen op aarde waarvan ik zoveel houd als van de zee. Manlief was nog net niet in beeld, de kinderen zaten nog in hun vaders lendenen en ik had nog nooit een broodje ...
Meer lezen

Sneeuw

‘Hé, het lijkt wel kerst!’ roept zoon 2 enthousiast als hij naar buiten kijkt. Vanaf halverwege de ochtend tot ver in de middag heeft het gesneeuwd, dus het ziet er buiten inderdaad uit zoals op de gemiddelde kerstkaart. Volgens mij heeft zoon 2 zijn hele leven nog geen witte kerst meegemaakt, maar voor hem is dit desondanks dus ongeveer kerst. Ik ben dan wel meteen weer zo’n wrede, onromantische moeder die hem meteen maar uit de droom helpt. De kans dat er sneeuw lag in Bethlehem toen Jezus werd geboren is nagenoeg nihil, dus de associatie kerst-sneeuw is vrij slecht onderbouwd. Dat leg ik hem vriendelijk uit op zijn eigen kleuterniveau, wat hij volgens mij tamelijk verbaasd aanhoort. Maar kerst of geen kerst, mooi is het wel die sneeuw. Alles is ineens gelijk. Geen onderscheid meer in kleur. Alles is spierwit. Wat lelijk en kapot is, verdwijnt wanneer het sneeuwt. Zelfs de lukraak neergesmeten kinderfietsenberg in de achtertuin wordt mooi met een laagje sneeuw erop. Hoe...
Meer lezen

Dankbaarheid

‘Opluchting is een gevoel dat maar kort duurt,’ zo las ik laatst in een roman. Voor je het weet ben je alweer bezig met het regelen van allerlei zaken en ben je het gevoel van opluchting weer kwijt. De hoofdpersoon in het boek dat ik las, had zojuist ternauwernood een scheepsramp overleefd. Een hele opluchting. Maar meteen moest ze alweer flink aan de bak, want al haar bezittingen en daarmee haar levensonderhoud, waren met het schip verloren gegaan en nu moest ze op zoek naar een nieuwe bron van inkomsten. Een nieuwe zorg overschaduwde de opluchting. Opluchting waait voorbij voor je het vast kunt pakken. Het is een heerlijk gevoel, maar heel gauw weer vergeten. Dankbaarheid is anders. Het lijkt op opluchting. Als je tenminste afgaat op het vederlichte zweefgevoel vanbinnen. Toch is dankbaarheid anders. Dankbaarheid kan beklijven. In dankbaarheid kan je je in oefenen, je kunt het je eigen maken. Dankbaarheid kan vluchtig zijn voor wie er achteloos mee omgaat of er weinig e...
Meer lezen