Schoon huis

Weer een column geschreven voor Eva online: https://eva.eo.nl/artikel/2020/09/column-schoonmaken-met-kinderen-in-huis

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

De zee

Het was in 2007 in deze tijd van het jaar dat ik na een –tamelijk lange en uitputtende- fietstocht aan de waterkant stond. Samen met mijn lotgenoten, gedost in Mexicaans tenue (tip: ga nooit een fietstocht maken met een sombrero op je hoofd), bevond ik mij ergens onderaan een met windmolens beplante dijk aan het rustig kabbelende IJsselmeer ergens in de buurt van Urk. Of we maar even zo hard mogelijk ‘ik houd van de zee!’ wilden roepen? Het was een van de memorabele momenten van mijn ontgroening. Of introductie zo u wilt. Zonder enige terughoudendheid, behalve dan de stemzwakte die door energiegebrek veroorzaakt werd, schreeuwde ik het uit alle macht: ‘Ik houd van de zee!’ Wat volkomen waar, maar enigszins misplaatst was omdat het IJsselmeer geen zee is maar een meer zoals de naam al zegt. Inderdaad zijn er weinig dingen op aarde waarvan ik zoveel houd als van de zee. Manlief was nog net niet in beeld, de kinderen zaten nog in hun vaders lendenen en ik had nog nooit een broodje ...
Meer lezen

Fabriekjesstad

‘Ze hadden het hier beter Fabriekjesstad kunnen noemen,’ merkt zoon 1 op, grinnikend omdat blijkbaar nog niemand op dat idee gekomen is en hij wel. We fietsen van school naar huis, en inderdaad, we kunnen niet om de fabrieken heen. We passeren er een heel aantal. Sommige van dichtbij, sommige van een afstandje, her en der verspreid langs de route. Ik ben niet erg onder de indruk, omdat ik in tegenstelling tot zoon 1 opgegroeid ben tussen fabrieken. Of om precies te zijn: in een mooi en rustig dorp dat ingeklemd lag tussen havens, snelwegen, containerterminals en fabrieken. Raffinaderijen om nog wat nauwkeuriger te zijn. Daarvan ging heel wat meer dreiging uit dan van de fabrieken die hier om ons heen het stadsbeeld bepalen en waar zo’n beetje alleen voedingsmiddelen vandaan komen (en zo af en toe een geur alsof de hele buurt een wedstrijd chocoladecake bakken houdt). Niet dat ik mij als kind ook maar een seconde bewust ben geweest van enige vorm van dreiging, maar het schijnt to...
Meer lezen

Samen fietsen

Sinds het nieuwe seizoen begonnen is merk ik dat ik minder tijd en inspiratie voor blogs heb. Ik heb gewoon net iets teveel andere dingen die mijn agenda en hoofd bezetten. Helaas! Maar het kan zomaar gebeuren dat er weer ideeën beginnen op te borrelen. In dat geval zal ik zorgen dat ik mijn toetsenbord in de buurt heb om ze met jullie te kunnen delen. Voor Eva online blijf ik trouwens gewoon mijn stukjes schrijven. En het tijdschrift Jente schreef een verhalenwedstrijd uit, waarvoor ik voor het eerst van mijn leven een verhaal schreef en het inzond. Ik won niet, maar vind het wel leuk om mijn schrijfsel met jullie te delen:   Samen fietsen Kamer E6.21. Dat moet hem zijn. Even houdt Victor in, de deurkruk al in zijn hand. Hij sluit zijn ogen en laat zijn adem langzaam ontsnappen. Dan opent hij de deur, en stapt naar binnen. Er staat één bed vol slangen en buisjes die degene die erin ligt voorzien of ontdoen van datgene wat nodig of overbodig is. Aan de muur i...
Meer lezen