Verkeer

 Ik loop een beetje achter met het delen van mijn columns via deze weg. Deze verscheept op 29 oktober eva.eo.nl https://eva.eo.nl/artikel/2020/10/column-corrigeren-in-het-verkeer

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

De zee

Het was in 2007 in deze tijd van het jaar dat ik na een –tamelijk lange en uitputtende- fietstocht aan de waterkant stond. Samen met mijn lotgenoten, gedost in Mexicaans tenue (tip: ga nooit een fietstocht maken met een sombrero op je hoofd), bevond ik mij ergens onderaan een met windmolens beplante dijk aan het rustig kabbelende IJsselmeer ergens in de buurt van Urk. Of we maar even zo hard mogelijk ‘ik houd van de zee!’ wilden roepen? Het was een van de memorabele momenten van mijn ontgroening. Of introductie zo u wilt. Zonder enige terughoudendheid, behalve dan de stemzwakte die door energiegebrek veroorzaakt werd, schreeuwde ik het uit alle macht: ‘Ik houd van de zee!’ Wat volkomen waar, maar enigszins misplaatst was omdat het IJsselmeer geen zee is maar een meer zoals de naam al zegt. Inderdaad zijn er weinig dingen op aarde waarvan ik zoveel houd als van de zee. Manlief was nog net niet in beeld, de kinderen zaten nog in hun vaders lendenen en ik had nog nooit een broodje ...
Meer lezen

Dankbaarheid

‘Opluchting is een gevoel dat maar kort duurt,’ zo las ik laatst in een roman. Voor je het weet ben je alweer bezig met het regelen van allerlei zaken en ben je het gevoel van opluchting weer kwijt. De hoofdpersoon in het boek dat ik las, had zojuist ternauwernood een scheepsramp overleefd. Een hele opluchting. Maar meteen moest ze alweer flink aan de bak, want al haar bezittingen en daarmee haar levensonderhoud, waren met het schip verloren gegaan en nu moest ze op zoek naar een nieuwe bron van inkomsten. Een nieuwe zorg overschaduwde de opluchting. Opluchting waait voorbij voor je het vast kunt pakken. Het is een heerlijk gevoel, maar heel gauw weer vergeten. Dankbaarheid is anders. Het lijkt op opluchting. Als je tenminste afgaat op het vederlichte zweefgevoel vanbinnen. Toch is dankbaarheid anders. Dankbaarheid kan beklijven. In dankbaarheid kan je je in oefenen, je kunt het je eigen maken. Dankbaarheid kan vluchtig zijn voor wie er achteloos mee omgaat of er weinig e...
Meer lezen

Huurkinderen

Een huis kopen betekent in ons geval een huurhuis achterlaten. En dat heeft nadelen. De laatste keer bijvoorbeeld dat de verwarming haperde en ik met een van de telgen op schoot en met een dekentje om ons beiden heen zat te bibberen op de bank was een telefoontje naar de huiseigenaar genoeg om een eind te maken aan de ellende. De keer dat tijdens een flinke storm een dakkoepeltje meegevoerd werd door de Friese wind, was het niet manlief of ik die de lekkage hoefde te verhelpen, maar de huiseigenaar. Toen de inbouwkoelkast naar de eeuwige jachtvelden vertrok, zorgde de huiseigenaar voor een nieuwe. De huiseigenaar was het die de schilder betaalde toen de hele buitenboel geschilderd moest worden (en dat was nogal een klus) en de huiseigenaar regelde iemand die de dakgoten kwam leegmaken toen door alle stromen water langs de muur aan de buitenkant, aan de binnenkant de muur van wit naar grijsgroen kleurde. Kortom, als er wat is met het huis, is de huiseigenaar verantwoordelijk. Pro...
Meer lezen