Sneeuw

‘Hé, het lijkt wel kerst!’ roept zoon 2 enthousiast als hij naar buiten kijkt.

Vanaf halverwege de ochtend tot ver in de middag heeft het gesneeuwd, dus het ziet er buiten inderdaad uit zoals op de gemiddelde kerstkaart. Volgens mij heeft zoon 2 zijn hele leven nog geen witte kerst meegemaakt, maar voor hem is dit desondanks dus ongeveer kerst.

Ik ben dan wel meteen weer zo’n wrede, onromantische moeder die hem meteen maar uit de droom helpt. De kans dat er sneeuw lag in Bethlehem toen Jezus werd geboren is nagenoeg nihil, dus de associatie kerst-sneeuw is vrij slecht onderbouwd. Dat leg ik hem vriendelijk uit op zijn eigen kleuterniveau, wat hij volgens mij tamelijk verbaasd aanhoort.

Maar kerst of geen kerst, mooi is het wel die sneeuw.

Alles is ineens gelijk. Geen onderscheid meer in kleur. Alles is spierwit.

Wat lelijk en kapot is, verdwijnt wanneer het sneeuwt. Zelfs de lukraak neergesmeten kinderfietsenberg in de achtertuin wordt mooi met een laagje sneeuw erop. Hoe is het mogelijk?

Sneeuw bedekt, verhult. Sneeuw moffelt weg wat er niet hoort te zijn. Het lege colablikje in de struiken wordt onzichtbaar, net als de glasscherven op de stoep. De losliggende tegel, de vergeten wieldop aan de kant van de weg en de poep op de stoep: na een flinke sneeuwbui is het allemaal verdwenen.

Sneeuw heeft iets liefdevols en milds. Iets van ‘weg ermee, we denken er niet meer aan.’

En toch.

Onder de sneeuw blijft de troep gewoon liggen.

Het ziet er wel anders uit, maar ook verborgen onder een stralend wit laagje blijft alle rottigheid evengoed rottigheid.

Sneeuw blijft niet voor altijd liggen. Straks is het mooie witte vachtje weer gesmolten. Dan komt alles weer aan het licht. De tuin ligt weer gewoon volgestort met de vervoermiddelen van de kinderen. Daar is niks moois meer aan, dat is gewoon een bende.

Het colablikje blijkt er nog gewoon te liggen, daar in de struiken.

De sneeuw smelt, de troep blijft.

Er is iets dat de rotzooi van deze wereld grondiger aanpakt. Iets dat niet wegsmelt. Iets dat niet bedekt, maar verwijdert. Opruimt. Oplost. Heel maakt.

Het heet genade. En het maakt je witter dan sneeuw.